Μιας και το δημιουργικό ταξίδι μας συνεχίζεται, σήμερα θα κάνουμε μαζί ένα εικονικό ταξίδι στο όρος Βέρμιο στην Ημαθία, που επισκέφτηκα παρέα με φίλες...
Αν και ο καιρός ήταν μουντός, με διάθεση για βροχή, δεν μας εμπόδισε να απολαύσουμε τη βόλτα μας στην εξοχή έχοντας θέα τον Αλιάκμονα...
Επισκεφτήκαμε τα μοναστήρια της Παναγίας Σουμελά και Παναγίας Δοβρά, μέρη όπου πραγματικά ο νους ηρεμεί!
Κι εδώ βλέπετε το νέο τετράποδο φίλο που απέκτησα...
Δεν χόρταινε χάδια σας λέω! Όταν δεν του έδινα σημασία, για να φωτογραφίσω το τοπίο, ερχόταν και με τραβούσε από την τσάντα, σαν να μου έλεγε: "Hellooo, είμαι κι εγώ εδώωω..."
Έτσι το φωτογράφισα κι από κοντά, για να μην έχει παράπονο...
Να και η σημαία μας, κυματίζει περήφανη, μέσα στην "ομίχλη" και τη "μουντίλα" των καιρών... Η ελπίδα και η πίστη δεν χάνονται. Λοιπόν, όσο και να προσπαθούν να μας γονατίσουν, δεν θα τα καταφέρουν, γιατί μάθαμε να μη σκύβουμε το κεφάλι...
«Είσ' Έλληνας; Τι προσκυνάς; Σηκώσου απάνω! Εμείς και στους θεούς ορθοί μιλούμε!»
(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)
Περήφανοι σαν αυτά τα όμορφα παγώνια ας μείνουμε! Ποτέ να μη σταματήσουμε να κάνουμε όνειρα για το μέλλον, γιατί μας ανήκει!
Είμαστε σαν αυτά τα λουλούδια, που βγαίνουν από τη σχισμή του βράχου και ανθίζουν χωρίς να πτοούνται από το άγονο έδαφος! Δεν το βάζουμε κάτω, συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για τα όνειρά μας... εγώ αυτό κάνω... και η Άνοιξη να ξέρετε ότι μας περιμένει!
Ο χειμώνας, που μέχρι τώρα αρνιόταν πεισματικά να μας αφήσει, αποφάσισε να την κάνει σιγά-σιγά... Δε βιάζεται βέβαια και πολύ μα ούτε κι εμένα με πειράζει! Εξάλλου κάθε εποχή έχει τη χάρη της!!!
Θέλετε να δείτε τα τελευταία (πιστεύω) χιόνια?
Άποψη της λίμνης Παμβώτιδας και της χιονισμένης Πίνδου!
Σε χειμερινή, προφανώς, αλλά και ροκ διάθεση, είναι και τα κοσμήματα που έχω εμπνευστεί τελευταία...
Το πρώτο είναι με μαύρο δέρμα στολισμένο με μεταλλικά nickel καρφιά, κεντημένα swarovski και μεταλλικά στοιχεία. Κρέμεται από αλυσίδα νικελίου:
"Manungal's oblivion"
"Manungal's oblivion" ~ λεπτομέρεια
Το δεύτερο αποτελείται από χάντρες λάβας, καουτσούκ και γυάλινα καρφιά...
"Manungal's devotion"
"Manungal's devotion" ~ λεπτομέρεια Μπορείτε να δείτε όλα τα κολιέ της σειράς εδώ. Μα και οι πένες διεκδικούν τα βλέμματα, αφού το έσκασαν πάλι από τους μουσικούς για να φορεθούν ως σκουλαρίκια...
"Little Fender Love" (Tα σκουλαρίκια που έφτιαξα για τη Δέσποινα) "Purple dreaming shades" "Red dreaming shades" "Ocean dreaming shades" "Angel" Μπορείτε να δείτε συγκεντρωμένα όλα τα σκουλαρίκια της σειράς "Pick me" πατώντας εδώ.
Κλείνοντας, θα μοιραστώ μαζί σας τη μικρή μου προσωπική συλλογή από πένες... Όλες λάφυρα από συναυλίες που πήγα, αποκτημένες με... πολλή τύχη (εκτός από το μενταγιόν αριστερά, που μου το έκαναν δώρο)!
Λογικά θα απορήσετε τώρα, πώς και δεν τις μετέτρεψα και αυτές σε κόσμημα, μιας και ό,τι πέσει στα χέρια μου δεν μου γλιτώνει... Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν μου πάει η καρδιά να τις πειράξω!!! Καλό βράδυ!!! Να περνάτε καλά, ό,τι κι αν κάνετε!!!
Η φίλη μας η μαγισσούλα δεν μασκαρεύτηκε καθόλου, ήταν απλώς... ντυμένη όπως κάθε μέρα!
Δεν θα παραλείψω φυσικά να σας δείξω το halloween μενταγιόν "Trick or treat" της μαγισσούλας... Στον τόπο μου, τη Δεσκάτη Γρεβενών, έχουμε ένα αντίστοιχο έθιμο με το αμερικάνικο "trick or treat", όχι βέβαια τόσο "spooky", κατά το οποίο οι μεγάλοι κερνούν τα παιδιά που είναι ντυμένα καρναβάλια... Κι αν δεν υπάρξει "κέρασμα", τότε σίγουρα θα υπάρξει "φάρσα"!!!
"Trick or treat"
Με αφορμή τον "Μωβ διαγωνισμό" που διοργανώνει το Κατερινάκι, έφτιαξα άλλο ένα μπουκαλάκι μαγισσούλας σε μωβ χρώμα... Η μαγισσούλα νομίζω πως χρησιμοποιεί το φίλτρο που περιέχεται στο μπουκαλάκι για να δημιουργεί μια μωβ ομίχλη, αλλά δεν τα ξέρω εγώ αυτά τα μαγικά κόλπα... Κατερινάκι, για σένα! :)
"Purple fog juice"
Μαντέψτε τώρα, ποιο θα είναι το επακόλουθο, όταν φτιάχνεις τόσα μενταγιόν-μπουκαλάκια έχοντας μια μικρή πριγκίπισσα/καλλιτέχνιδα στο σπίτι...
"Bubble-bottle"... Παιδκό ή νεανικό μενταγιόν-μπουκαλάκι!
Μα φυσικά! Γέμισε και η κορούλα μου το δικό της μπουκαλάκι με χαντρούλες και γκλίτερ, αφήνοντας σε μένα τις υπόλοιπες διαδικαστικές λεπτομέρειες... Δηλαδή να κολλήσω το φελλό και να μετατρέψω το μπουκαλάκι σε μενταγιόν! Λέτε τα "Little Treasures" να γίνουν τελικά οικογενειακή επιχείρηση? :P
Μέχρι τότε, έχουμε καιρό... γι' αυτό αναλαμβάνω εγώ τις λεπτομέρειες... όπως ας πούμε για την αποκριάτικη τιάρα της μικρής πριγκίπισσας! :)
Η κατασκευή ήταν εντελώς αυτοσχέδια και χρησιμοποίησα ό,τι υλικά είχα περίσσευμα... Τύλιξα μια παλιά στέκα με ροζ κορδέλα και καρφίτσωσα με συρραπτικό το χαρτόνι κομμένο σε σχήμα τιάρας. Έπειτα το έβαψα με χρυσό χρώμα και το πασπάλισα με μπόλικο χρυσό γκλίτερ, ενώ για να να γίνει πιο ανθεκτικό, το πέρασα με υγρό γυαλί. Τέλος, τοποθέτησα τα στρας, όσο το υγρό γυαλί ήταν ακόμη νωπό!
Φίλες μου, ελπίζω οι οδηγίες για την τιάρα να ήταν κατατοπιστικές, αν και, επειδή είμαι της τελευταίας στιγμής, θα σας χρειαστούν πλέον για τις επόμενες απόκριες... Και του χρόνου με υγεία, λοιπόν, να είμαστε καλά και μακάρι όλοι στα σπίτια μας!
Πανέμορφη είναι, δεν συμφωνείτε??? Φλώρα μου, σ' ευχαριστώ τόσο πολύ γι' αυτό το κομψοτέχνημα που μου χάρισες!!!
Νιώθω πολύ τυχερή που, έστω και ηλεκτρονικά, γνώρισα τόσο αξιόλογα και ταλαντούχα άτομα...
ΗΔέσποινατίμησε το ιστολόγιό μου χαρίζοντάς μου το παρακάτω βραβειάκι:
Σ' ευχαριστώ πολύ φίλη μου!!! Θα πρέπει να αναφέρω 11 τυχαία πράγματα για μένα, επειδή όμως έχω περιαυτολογήσει λόγω του ίδιου βραβείου, είπα να μην το κάνω αυτή τη φορά!!! Και, μιας και έσπασα τον πρώτο κανόνα, χαρίζω το βραβείο σε όποιον φίλο ή φίλη δεν έχει πάρει αυτό το βραβείο και θέλει να μοιραστεί 11 "μυστικά" του/της μαζί μας!!!
Αυτή είναι μία από τις εικόνες που απαθανάτισε σήμερα ο φακός μου... Τα σύννεφα να κρύβουν επιμελώς τον ήλιο, ενώ πιο μακριά (στη δεξιά πλευρά) φαίνεται να βρέχει. Στο βάθος διακρίνεται η, χιονισμένη ακόμη, Πίνδος...
Εντάξει, ξέρω ότι δεν πρόκειται να ζηλέψετε το δικό μου σκηνικό του Μάρτη... :P
Ξέρω μια μικρή μαγισσούλα, που της αρέσει τόσο πολύ να καλλωπίζεται... Σας είχα ξαναμιλήσει για κείνη εδώ... Στο μαγικό της εργαστήρι έχει ένα σεντούκι γεμάτο... κοσμήματα!
"Luck"
Φοράει σε μενταγιόν ένα μαγικό μπουκαλάκι της τύχης, με ζάρι και φτερό...
"Dreams and nightmares"
...σκουλαρίκια με όνειρα και εφιάλτες...
"Dreams"
... γιατί επιλέγει αυτό που θέλει να ονειρευτεί, κάθε φορά!
"Nightmares"
Έχει και σκουλαρίκια με φτερά και πούπουλα που της περίσσεψαν από τις μαγικές της συνταγές...
"Blue lady"
"Icarus"
... Εννοείται πως δηλητήριο και αίμα βρικόλακα της είναι επίσης απαραίτητα! Τι μαγισσούλα θα ήταν αν δεν είχε???
"Poison"
"Vampire's blood"
Tο μαύρο τριαντάφυλλο που της είχε χαρίσει ένας μαθητευόμενος μάγος ως ένδειξη θαυμασμού, θέλησε να το φορέσει στο λαιμό της...
"Black rose"
Δεν της λείπουν ούτε τα πειρατικά λάφυρα... Άγκυρες και μαγικό φίλτρο στα μπουκαλάκια!
"Navy"
... και ένα δαχτυλίδι με ασημένια έλικα! "Άμπρα κατάμπρα..." ... και είναι έτοιμο κι αυτό!
Για δεύτερη φορά συμμετείχα στο παιχνίδι των λέξεων που διοργανώνει η Φλώρα, μέσα από το blog της, Texnis Stories. Με την κοινή αφετηρία των 5 λέξεων (που γι' αυτή τη φορά ήταν οι: δρόμος, εποχή, νοσταλγία, αερόστατο, αλισάχνη), δημιούργησα κι εγώ την δική μου ιστορία...
"Από το ημερολόγιο ενός μοναχικού ταξιδιώτη"
9 Απριλίου 1898
Ξεκινήσαμε σήμερα με ούριο άνεμο, από τις ακτές της
Προβηγκίας. Όλη τη μέρα, έχω την παράξενη αίσθηση πως κάτι ακολουθεί το καράβι
μας. Ωστόσο, η λογική μου αδυνατεί να το εξηγήσει, καθώς δεν βλέπω τίποτα το
ασυνήθιστο. Ίσως να φταίει αυτή η γλυκιά νοσταλγία
που με κυρίευσε από τη στιγμή που σαλπάραμε. Και τι δεν θα ‘δινα για να
επέστρεφα σ’ εκείνη την εποχή που νέοι κι
ερωτευμένοι οι δυο μας, κάναμε όνειρα για το μέλλον… Όμως με άφησε τόσο νωρίς η
αγαπημένη μου Ζακελίν και φταίω εγώ γι’ αυτό. Σήμερα οι άνθρωποι κατακτούν τους
αιθέρες με αερόστατα, αλλά τότε ένα φάρμακο που
θα τη γιάτρευε δεν υπήρχε. Δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα για να τη θεραπεύσω, όπως
και ο πόνος μου δεν επιδέχεται θεραπεία. Άραγε εσύ να είσαι, Ζακελίν μου, αυτή
η άυλη παρουσία που νιώθω σήμερα κοντά μου;
18 Απριλίου 1898
Εχθές, η άυλη παρουσία που αισθανόμουν διαρκώς πήρε για
πρώτη φορά μορφή. Αργά το βράδυ, αγκυροβολήσαμε στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας.
Εκείνη καθόταν στα βράχια που τα χτυπούσαν τα κύματα, αφρίζοντας. Την διέκρινα
μέσα από την αλισάχνη να τη λούζει το φως του
φεγγαριού. Ω Θεέ, ήταν ονειρικά όμορφη και συνάμα τόσο αληθινή! Δεν τολμώ να πω
σε κανέναν γι’ αυτό, θα με θεωρήσουν παράφρονα. Ποιος πιστεύει πια σε γοργόνες
και σειρήνες;
21 Μαΐου 1898
Οι μέρες στην Αλεξάνδρεια είναι αβάσταχτα μελαγχολικές,
μοναδική μου συντροφιά και παυσίλυπο τα σοφά βιβλία μου. Τα βράδια όμως είναι
όμορφα, όταν βλέπω την αποπλανητική σειρήνα να κάθεται στα βράχια, κάτω από το
φως του φεγγαριού. Με κοιτά πάντα με το ίδιο, τολμηρό βλέμμα, σαν να θέλει να
πάω κοντά της. Όταν όμως κάνω να πλησιάσω, εκείνη βουτά στη θάλασσα, χωρίς να
σηκώσει το παραμικρό κύμα, χωρίς να ακουστεί ο παραμικρός παφλασμός…
27 Μαΐου 1898
Θαρρώ πως το ταξίδι της ζωής μου έφτασε στο τέλος του. Τι
γιατρός θα ήμουν, άλλωστε, αν δεν το καταλάβαινα; Εδώ και σαράντα μέρες, η
σειρήνα με καλεί κάθε βράδυ κοντά της. Τώρα ξέρω πως δεν είναι άλλη από την
Ζακελίν μου, το πνεύμα της που δεν έπαψε να με στοιχειώνει. Επιτέλους, μετά από
αυτά τα άδεια χρόνια θα ξανασμίξουν οι δρόμοι
μας. Εκεί μακριά στην Εδέμ, θ’ αγκαλιαστούμε ξανά, θ’ αγαπηθούμε απ’ την αρχή,
θα είμαστε μαζί στην αιωνιότητα.
Αμήν.
Και για να σας βάλω καλύτερα στο κλίμα, η σειρήνα που έβλεπε κάθε βράδυ ο ήρωάς μας έμοιαζε κάπως έτσι:
"Η σειρήνα" Ξυλομπογιές-κάρβουνο
Μια ανέλπιστη χαρά με περίμενε χθες το βράδυ που βγήκαν τα αποτελέσματα της βαθμολόγησης... Οι αναγνώστες του Texnis Stories χάρισαν στην ιστορία μου το αργυρό βραβείο!!! Τους ευχαριστώ τόσο πολύ γι' αυτή την τιμή!!!
Στη Φλώρα αξίζουν τα πιο θερμά συγχαρητήρια για την διοργάνωση αυτού του δημιουργικού παιχνιδιού!!!
Τελευταία, γίνομαι όλο και συχνότερα αποδέκτης δυσάρεστων ειδήσεων, που σχετίζονται με ασθένειες... Τόσες απώλειες... Με την ιστορία μου θέλησα να δώσω την δική μου οπτική... Όσοι χώρισαν σε αυτή τη ζωή, θα είναι μαζί σε κάποια άλλη!!!
Δύναμη σε όσους παλεύουν... Ας μην αργήσει για εκείνους η Άνοιξη...
